نکات اخلاقی از علامه طباطبایی (ره)

برای موفق شدن لازم است: همتی برآورده و توبه نموده، سپس به مراقبه و محاسبه بپردازید به این نحو که:

1-هر روز صبح که از خواب بیدار می‌شوید، قصد جدی کنید که: هر عملی که پیش آید، رضای خدا، عز اسمه را مراعات خواهم کرد. آن وقت در هر کاری که می‌خواهید انجام دهید، نفع آخرت را منظور خواهید داشت و همین حال را تا شب، وقت خواب، ادامه خواهید داد.

2-وقت خواب، چهار- پنج دقیقه‌ای در کارهایی که روز انجام داده‌اید، فکر کرده و یکی یکی از نظر خواهید گذرانید، هر کدام مطابق رضای خدا انجام یافته، شکر بکنید و هر کدام، تخلف شده استغفار بکنید و این رویه را هر روز ادامه دهید. این روش اگر چه سخت و در ذائقه نفس تلخ می‌باشد، ولی کلید نجات و رستگاری است.

3- هر شب، پیش از خواب، اگر توانستید، سور مسبحات یعنی: سوره حدید، حشر، صف، جمعه و تغابن را بخوانید و اگر نتوانستید، تنها سوره حشر را بخوانید.

- اگر یک کاه برداری، در همه عالم(هستی) اثر می گذارد!؛ (پس گناه کردن چه اثری بر هستی می‌گذارد؟)

- ما بزرگ ترین و مهم ترین کاری که در عالم داریم و هیچ کاری از اطوار و شئون زندگی ما مهمتر از آن نیست، این است که خودمان را درست بسازیم.

- درس اخلاق، گفتنی نیست، عمل است.

-گاهی یک عصبانیت، بیست سال انسان را به عقب می اندازد. عناوین دنیوی، اگر وفا و دوام داشته باشند تا لب گورند و نوعاً هم، بی‌وفا هستند، بعد از آن مائیم و ابد ما.

- ما هرچه داریم از اهل بیت پیامبر(علیهم السلام) داریم... ما همه آبروی خود را از محمد و آل محمد(علیهم السلام) کسب کرده‌ایم.

- باطن دنیا، صلوات بر محمد و آل محمد (صلوات الله علیهم اجمعین) است.

- ای کاش بنده یک مرثیه خوان حضرت سیدالشهدا(ع) بودم! همه سال‌هایی که سرگرم درس و بحث بوده‌ام، با یک مرثیه خوانی امام حسین(ع) برابری نمی‌کند!

- در دوازده سالی که نجف بودم، به جز عاشورا، هیچ روزی درس را تعطیل نکردم. یک سال عاشورا درس را تعطیل نکرده بودم که به چشم درد شدیدی گرفتار شدم! طوری که نزدیک بود کور شوم. از عظمت امام حسین(علیه‌السلام) ترسیدم و از آن پس تصمیم گرفتم روز عاشورا را تعطیل کنم.

- همه امامان (علیهم السلام) لطف دارند، اما لطف حضرت رضا(علیه السلام) محسوس است. همه امامان معصوم (علیهم السلام) رئوف هستند، اما رأفت حضرت امام رضا(علیه السلام) ظاهر است. انسان هنگامی که وارد حرم رضوی(علیه السلام) می شود، مشاهده می‌کند که از در و دیوار حرم آن امام(علیه السلام) رأفت می‌بارد. جز مشهد کجاست که آدم بتواند دردهایش را بگوید و درمانش را بگیرد. ما از پناه امام هشتم جای دیگر نمی‌رویم. طبیب برای چه مطب باز می‌کند؟ برای اینکه بیماران به وی مراجعه کنند و با نسخه او تندرستی خود را بیابند. این‌جا هم دارالشفای آل محمد (علیهم السلام) است. امام رضا(علیه السلام) طبیب الأطباء است. من به حال این مردم که این طور عاشقانه ضریح را می‌بوسند، غبطه می‌خورم... اگر منع مردم نبود، من از دم مسجد گوهرشاد تا ضریح، زمین را می‌بوسیدم.

- بشر باید عاطفه داشته باشد کسی که عاطفه ندارد، یعنی با قرآن دوست نیست.

- توجه !توجه! و این، فراتر از «تذکر» و «تفکر» است.

- رفتن به قبرستان در سازندگی انسان موثر است

- «فاذکرونی اذکرکم؛ به یاد من باشید تا من به یاد شما باشم.» به یاد خدا باش تا خدا به یادت باشد، اگر خدا به یاد انسان بود، از جهل رهایی می‌یابد و اگر در کاری مانده است خداوند نمی‌گذارد عاجز شود و اگر در مشکل اخلاقی گیر کرد خدایی که دارای اسماء حسنی است و متصف به صفات عالیه، البته به یاد انسان خواهد بود.

- تخم سعادت، مراقبت است. مراقبت یعنی کشیک نفس کشیدن. یعنی حریم دل را پاسبانی کردن. یعنی سر را از تصرفات شیطانی حفظ داشتن. پاسبان حرم دل بودن. این تخم سعادت را باید در مزرعه دل کاشت و بعد به اعمال صالحه و آداب و دستورات قرآنی، این نهال سعادت را پروراند.

 

ممنون از بزرگواری که این مطلب ارزشمند رو به ایمیل سلوک گمنامی فرستادند. اجرکم عندا...